Amaç: Bu araştırma Diabetes Mellitus tanılı hastalarda depresyon durumu ve özbakım gücünü belirlemek amacıyla yapılmıştır.
Yöntem: Tanımlayıcı ve analitik tipteki bu araştırma Erciyes Üniversite Hastanesinin Endokrin polikliniğinde yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini 1 Kasım 2007- 1 Şubat 2008 tarihleri arasında Erciyes Üniversite Hastanesinin Endokrin polikliniğine gelen ve çalışmaya katılmayı kabul eden Diabetes Mellitus tanılı 331 hasta oluşturmuştur. Veriler kişisel bilgi formu, Beck Depresyon Ölçeği ve Özbakım Gücü Ölçeği kullanılarak toplanmıştır.
Bulgular: Hastaların %87’sinde farklı düzeyde depresyon belirtisi, %88.5’inde özbakım gücünün orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Hastalarda depresyon ile özbakım gücü arasında anlamlı negatif bir ilişki, depresyon ile yaş arasında anlamlı pozitif bir ilişki olduğu saptanmıştır. Hastalarda depresyon arttıkça özbakım gücü azalmakta, yaş arttıkça depresyon da artmaktadır. Kadın, dul hastaların depresyon puanı yüksek, özbakım gücü puanı düşüktür. Okur-yazar, başka bir fiziksel hastalığı olan hastaların depresyon puanı yüksek, çekirdek ailede yaşayan hastaların depresyon puanı düşüktür.
Sonuç: Diabetes Mellitus tanılı hastaların çoğunda farklı düzeyde depresyon belirtisi bulunmakta ve depresyon belirtileri bireylerin özbakım gücünü olumsuz etkilemektedir.
Anahtar sözcükler: Diabetes mellitus, depresyon, özbakım gücü
ABSTRACT
Aim: The present research was conducted in order to determine depression state and self-care agency among the patients diagnosed as Diabetes Mellitus.
Method: The research, which was a descriptive and analytical model, was conducted at the Endocrine Polyclinics of the Erciyes University Hospital. The sample of the research was consisted of 331 patients diagnosed as Diabetes Mellitus who attended to the Endocrine Polyclinics of the Erciyes University Hospital between the 1st of November 2007 and the 1st of February 2008 and who accepted to participate in the research. The data were collected using Personal Information Form, Beck Depression Inventory and Self Care Agency Scale.
Results: It was found out that 87% of the patients had depression symptoms at different levels and self-care agency of the 88.5 % of the patients was at a moderate level. It was noted that there was a significant negative correlation between depression and self-care agency (p<0.05) and a positive correlation between depression and age (p<0.05). As the depression increased, self-care agency decreased and as the age increased so did depression. Depression scores of those who were women and widowed were high but their self-care agency scores were low. Those who were literate and had another physical disease had high depression scores. Those who lived in nuclear families had lower depression scores.
Conclusion: Most of the patients diagnosed as Diabetes Mellitus had depression symptoms at different levels and the depression symptoms affected self-care agency of the individuals negatively.
Key Words: Diabetes mellitus, depression, self-care agency
Amaç: Bu araştırma Diabetes Mellitus tanılı hastalarda depresyon durumu ve özbakım gücünü belirlemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Tanımlayıcı ve analitik tipteki bu araştırma Erciyes Üniversite Hastanesinin Endokrin polikliniğinde yapılmıştır. Araştırmanın örneklemini 1 Kasım 2007- 1 Şubat 2008 tarihleri arasında Erciyes Üniversite Hastanesinin Endokrin polikliniğine gelen ve çalışmaya katılmayı kabul eden Diabetes Mellitus tanılı 331 hasta oluşturmuştur. Veriler kişisel bilgi formu, Beck Depresyon Ölçeği ve Özbakım Gücü Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Bulgular: Hastaların %87’sinde farklı düzeyde depresyon belirtisi, %88.5’inde özbakım gücünün orta düzeyde olduğu saptanmıştır. Hastalarda depresyon ile özbakım gücü arasında anlamlı negatif bir ilişki, depresyon ile yaş arasında anlamlı pozitif bir ilişki olduğu saptanmıştır. Hastalarda depresyon arttıkça özbakım gücü azalmakta, yaş arttıkça depresyon da artmaktadır. Kadın, dul hastaların depresyon puanı yüksek, özbakım gücü puanı düşüktür. Okur-yazar, başka bir fiziksel hastalığı olan hastaların depresyon puanı yüksek, çekirdek ailede yaşayan hastaların depresyon puanı düşüktür. Sonuç: Diabetes Mellitus tanılı hastaların çoğunda farklı düzeyde depresyon belirtisi bulunmakta ve depresyon belirtileri bireylerin özbakım gücünü olumsuz etkilemektedir.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | January 30, 2012 |
Published in Issue | Year 2012Volume: 1 Issue: 1 |